“Platon‘un ‘Giges Kralı Efsanesi’nde, Giges adlı bir çoban kendisini görünmez yapan bir yüzük bulur. Yeni keşfedilmiş bu güçle suç âlemine dalar. Kralın sarayına gider, kraliçeyi baştan çıkarır ve kralı öldürüp yönetimi ele geçirmek için onunla işbirliği yapar. Hikâyesini anlatan Platon, görünmezliğin gücünden faydalanmaya karşı koyabilecek bir canlı bulunup bulunmadığını merak etmektedir. O zamanki soru, bizi günah işlemekten alıkoyan tek gücün başkaları tarafından görülme korkusu olup olmadığıdır. (İki bin yıl sonra, J.R.R. Tolkien bu temayı Yüzüklerin Efendisi‘nde incelikle işlemiştir). Bence Platon’un efsanesi grup ortamlarının hile yapma eğilimimize ket vurabileceği görüşüne güzel bir örnek oluşturuyor. Bir ekipte çalışırken, grup üyeleri bir çeşit kamera işlevi görebilir ve izlendiğimizi bildiğimizde namuzsuzca davranmaya daha az meyledebiliriz.”

– Dan Ariely, Dürüst Olmamanın Ardındaki (Dürüst) Gerçek / s.206